مهندسی ژئوتکنیک

مهندسی ژئوتکنیک (به انگلیسی: Geotechnical engineering) یکی از رشته‌های زیر شاخه‌ای مهم و الزامی مهندسی عمران است که پیرامون مهارت‌ها، روشها و دانش‌هایهای مورد نیاز برای مطالعه و پیش‌بینی رفتارهای مکانیکی و هیدرولیکی انواع خاک‌ها و سنگ‌ها تحت اثر نیروها و بارهای وارده از سوی سازه‌های ساخت انسان و نیز ارائه توصیه‌ها و دستورهای کیفی و کمی لازم جهت طراحی، اجراء، و نگهداری آن‌ها بوجود آمده است. در واقع مهندسی ژیوتکنیک از اصول مکانیک خاک و مهندسی پی در تحلیل و طراحی شالوده‌ها استفاده می‌کند. کلیه سازه‌ها یا روی زمین بنامی شوند ونمایان هستند (به انگلیسی: super structure) و یا زیرزمین ساخته می‌شوند ومدفون هستند. بخش سازه زیرین بصورت یک حایل وواسطه بین سازه روی زمین و بستر زمین عمل می‌کند. مبحث پی سازی مقررات ملی ساختمان در این رابطه تعاریف کلی را ارایه داده است.علاوه براین منبع موثق می توان به منابع اشاره شده ذیل نیز جهت اطلاعات بیشتر مراجعه نمود. کلیه ساختمان هایی که بر روی زمین بنا میشوند از جمله ساختمان ها،پل ها ، خاک ریز هاو... از دو بخش تشکیل می شود: 1)سازه فوقانی(بخش نمایان سازه) 2)سازه زیرین (بخش مدفون سازه) بخش زیرین سازه به عنوان حائل بین سازه فوقانی و زمین تکیه گاه عمل می کند،یعنی باز سازه فوقانی رابه زمین منتقل می کند. مبحث مهندسی پی بررسی تاثیر متقابل سازه زیرین و زمین تکیه گاه است. مبحث هفتم از مقررات ملی ساختمان به مسائل مربوط به پی اختصاص دارد.

جستارها وابسته

• ژئومکانیک
• مکانیک خاک
• مکانیک سنگ

منابع

• مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن
• Journal of the Geotechnical Enineering Division-American Society of Civil Engineers
• U.S.Department of Navy:NAVFAC DM-7 U.S. Gaverment Printing office Washington D.C